У ДАПАМОГУ

ВУЧНЯМ

Для загрузкі патрэбнага вам матэрыялу перайдзіце па спасылцы

Правілы беларускай арфаграфіі і пунктуацыі (закон) 

Заданні для вучняў

Табліцы-памяткі

Тэставыя заданні

З вопыту работы, літаратурны дыктант (беларуская мова)

З вопыту работы - крыжаванка (літаратура)

Тэматычны кантроль Аднародныя члены 5 клас

Тэматычны кантроль па тэме “Лексіка і фрзеалогія”

Фразаеалагізмы

Заданні па тэме прыслоўе

Практыкум па пунктуацыі 5 клас

 Запішыце  фанетычную транскрыпцыю

Іван Шамякін

   Іван Пятровіч Шамякін — народны пісьменнік Беларусі, Герой Сацыялістычнай Працы, акадэмік НАН Беларусі, нарадзіўся 30 студзеня 1921 года ў вёсцы Карма Добрушскага раёна Гомельскай вобласці ў сялянскай сям'і. З 1925 года бацька стаў працаваць лесніком, канчаткова страціўшы надзею разжыцца на ўласнай зямлі. У сувязі з гэтым месца жыхарства часта мянялася: Цярэшкавічы пад Нова-Беліцай, Новая Стража пад Краўцоўкай. Жыццё ў леснічоўках (іх у той мясцовасці называлі "стражамі") не толькі вельмі рана прывучвала да самастойнасці, да працы, да захаплення роднай прыродай, але і дазваляла адчуць складанасць усяго, што адбывалася.
   Скончыў пачатковую школу ў вёсцы Краўцоўка, потым мяняў школы (з-за пераезду сям'і); у пятым і шостым класе вучыўся ў Кармянскай школе, затым закончыў Макаўскую сямігодку.
   Пасля заканчэння сямігодкі ў 1940 годзе паступіў вучыцца ў Гомельскі тэхнікум будаўнічых матэрыялаў. У студэнцкія гады пачаў пісаць спачатку паэтычныя, а затым і празаічныя творы, стаў членам літаратурнага аб'яднання пры абласной газеце "Гомельская праўда", пазнаёміўся з паэтамі Л. Гаўрылавым, К. Кірэенкам, Дз. Кавалёвым. Сябры па літаб'яднанню ўхвалілі яго прозу, але не прынялі паэзію. Гэта паўплывала на выбар маладога аўтара: у 1940 годзе даслаў свае першыя апавяданні ў рэдакцыю "Полымя рэвалюцыі", рэдактарам якога быў Міхась Лынькоў. Іван Шамякін быў уражаны тым, што Лынькоў пісаў яму пісьмы-рэцэнзіі на 4—6 старонках машынапісу і дэталёва разбіраў апавяданні маладога пісьменніка, вучыў, "як трэба і як не трэба" пісаць.
   Пасля заканчэння тэхнікума Iван Шамякін быў накіраваны ў Беласток, дзе стаў працаваць тэхнікам прамкамбіната, але хутка быў прызваны ў армію, служыў у зенітна-артылерыйскай часці, якая стаяла ў Мурманску. Калі пачалася вайна, абараняў Мурманск і іншыя гарады ад варожых самалётаў. У апошні год вайны яго вайсковую часць перакінулі ў Польшчу. Перамогу сустрэў на Одэры, дзе служыў яшчэ да восені. Увесь ваенны час прадаўжаў пісаць.
   У канцы 1945 года ў часопісе "Полымя" была надрукавана аповесць "Помста", якая лічыцца пачаткам літаратурнай дзейнасці.
   Пасля дэмабілізацыі жыў з сям'ёй у вёсцы Пракопаўка на Гомельшчыне, дзе працаваў настаўнікам. Стаў вучыцца на завочным аддзяленні Гомельскага педінстытута, спалучаў працу ў школе з абавязкамі сакратара мясцовай партарганізацыі, увесь вольны час аддаваў літаратуры. Быў запрошаны на першы пасляваенны пленум Саюза пісьменнікаў Беларусі, што адыграла значную ролю ў жыцці Шамякіна: ён пазнаёміўся з многімі пісьменнікамі, акунуўся ў праблемы літаратуры. У гэты час пісьменнік працуе над раманам "Глыбокая плынь", які стаў адным з першых твораў у беларускай літаратуры, прысвечаных партызанскай барацьбе. У 1949 годзе раман "Глыбокая плынь" і празаічны зборнік "На знаёмых шляхах" , у які ўвайшлі апавяданні і аповесць "Помста", былі выдадзены.
   У 1948 годзе Iван Шамякін паступіў у Рэспубліканскую партыйную школу і пераехаў у Мінск. Пасля заканчэння партшколы быў рэдактарам альманаха "Советская Отчизна", а ў 1954 годзе быў выбраны намеснікам старшыні Саюза пісьменнікаў рэспублікі. Доўгія гады ён будзе працаваць ў апараце Саюза пісьменнікаў на розных пасадах. У 80-я гады быў галоўным рэдактарам выдавецтва "Беларуская Савецкая Энцыклапедыя".
   Пісьменнік займаў шэраг адказных дзяржаўных пасад. Ён выбіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР і СССР, працяглы час быў Старшынёй Вярхоўнага Савета БССР.
   У 1972 годзе яму было прысвоена ганаровае званне народнага пісьменніка, але не пасады і званні былі для яго галоўным. На першым месцы заўсёды была творчая праца.
   Што больш за ўсё ўражвае ў біяграфіі I. Шамякіна? Безумоўна, яго незвычайная працаздольнасць. Вымушаны, як і ўсе сялянскія дзеці, працаваць з маленства, ён і ў творчай працы быў нястомным. Раманы, аповесці, апавяданні, артыкулы, рэцэнзіі, выступленні на літаратурных форумах і сустрэчах з чытачамі, на рознага роду пасяджэннях — усё гэта патрабавала напружанай, нястомнай працы. З дзяцінства ён пазнаў, чым з'яўляецца для чалавека добрая кніга, зведаў яе ўздзеянне на душу і розум, таму вельмі хацеў, каб і яго творы сталі для чытачоў вернымі сябрамі, шчырымі дарадцамі і настаўнікамі, вучылі іх "быць чалавекам". Іменна гэтыя словы вызначаюць асноўны матыў творчасці пісьменніка, і яго кнігі сапраўды сталі любімымі для многіх чытачоў.
   Станаўленне творчай індывідуальнасці Івана Шамякіна адбывалася пад уплывам розных фактараў. Чалавек фарміруецца ў дзяцінстве, гэта агульнавядома. Прыклад бацькі і маці, руплівых працаўнікоў, ранняя самастойнасць і праца, каб зарабіць рубель, сфарміравалі адказныя адносіны да ўсяго, за што браўся будучы пісьменнік. Ці не ў тым асноўная прычына нястомнай творчай працы Iвана Шамякіна, жыццё якога больш можна ахарактарызаваць выслоўем вядомага рускага пісьменніка Ю. Алешы: "Ни дня без строчки!"
   Ласкавая беларуская прырода фарміравала адчуванне прыгожага; кнігі, да чытання якіх сялянскі хлапчук прызвычаіўся вельмі рана, сталі добрымі сябрамі на ўсё жыццё. Як і настаўніца роднай мовы Яўгенія Кузьмінічна Анціпава, якая, па словах Шамякіна, "...неяк асабліва змагла прывіць любоў да роднага слова такую моцную, што пранёс я яе і праз тэхнікум, дзе беларускую мову не вывучалі, і праз вайну, дзе заўсёды гаварыў па-руску". Хацелася на гэтай прыгожай мове расказаць людзям пра тое, што перажываў, аб чым думаў. Жыццё стала тым галоўным фактарам, пад уздзеяннем якога фарміравалася творчасць і індывідуальнасць пісьменніка. Іван Шамякін ніколі не быў староннім назіральнікам гэтага жыцця, ён актыўна ўдзельнічаў у ім. Вайна, удзел у аднаўленні разбуранай гаспадаркі, праца настаўнікам, вучоба, грамадзянская дзейнасць давалі пісьменніку магчымасць вывучаць жыццё, сустракаць людзей, якія станавіліся прататыпамі яго будучых герояў.
   Не апошнюю ролю адыграла знаёмства I. Шамякіна яшчэ ў студэнцкія гады з беларускімі паэтамі Л. Гаўрылавым, К. Кірэенкам, Дз. Кавалёвым (у літаб'яднанні пры газеце "Гомельская праўда"). Сябры па літаб'яднанню змаглі пераканаць маладога аўтара, што яго прызванне — не паэзія, а проза, і гэта, безумоўна, мела для будучага пісьменніка важнае значэнне. Пазней перапіска з М. Лыньковым, рэдактарам "Полымя рэвалюцыі", адыграе сваю ролю ў станаўленні творчай індывідуальнасці Шамякіна, таму што аўтарытэтны пісьменнік Лынькоў заўважыў талент маладога аўтара і не шкадаваў часу, каб і дапамагчы гэтаму таленту раскрыцца.
   У 80-я гады пісьменнік звярнуўся да ўспамінаў аб перажытым, якія склалі кнігу "Карэнні і галіны". Ён расказвае і пра сваё жыццё, і пра сустрэчы з Якубам Коласам, Петрусём Глебкам, Міхасём Лыньковым, Петрусём Броўкам, Іванам Мележам, Андрэем Макаёнкам (дарэчы, А. Макаёнку ён прысвяціў асобны твор — "Аповесць пра сябра"). Безумоўна, гэтыя сустрэчы, сяброўскія адносіны, як і праца ў Саюзе пісьменнікаў, дазвалялі пісьменніку быць у самым цэнтры літаратурнага жыцця, фарміравала яго творчую індывідуальнасць.

Іван Шамякін

Віктарына

1. Назавіце дату і месца нараджэння пісьменніка.

2. Успомніце першы буйны твор Івана Шамякіна. Калі ен быў напісан?

3. Пад якой назвай выйшаў зборнік апавяданняў для дзяцей?

4. Якія драматычныя творы пісьменніка вы ведаеце? У якіх тэатрах яны пастаўлены?

5. Людзей якіх дзвюх прафесій паказаў Іван Шамякін на старонках большасці сваіх твораў?

6. Успомніце часткі кнігі “Трывожнае шчасце”.

7. Назавіце месцы падзей, якія апісаны ў аповесцях “Непаўторная вясна”, “Агонь і снег”.

8. Пералічыце галоўных дзеючых асоб кнігі “Трывожнае шчасце”.

9. У якой форме напісана аповесць “Агонь і снег”?

10. У якой аповесці такі пачатак : “Пятро ляжаў на ўзлеску. Малады сасоннік падступаў амаль пад самыя гароды”?

11. Каго з герояў называлі “эрудытам” ; Напалеонам ; Старым?

12.За які твор І. Шамякіну была прысуджана Дзяржаўная прэмія ? Калі ?

13. Успомніце год выхаду ў свет рамана “ Сэрца на далоні“.

14.Якой прэміяй адзначан раман “ Сэрца на далоні” ?

   Іван Мележ
 
   Віктарына

1. У якім буйным творы І. Мележ апісвае свае родныя мясціны?
2. Дзе і калі нарадзіўся пісьменнік?
3. Назавіце першы твор І. Мележа.
4. Дзе вучыўся пісьменнік?
5. Хто і ў якім апавяданні “ўпершыню адчуў,што нейкія невядомыя дасюль сувязі збліжаюць і моцна яднаюць іх. Тое, што  яны ваявалі ў адным узводзе,што ў іх была адна мэта, адзін вораг, паўстала цяпер у новым святле. Чалавек. Якога ён ведаў здалёк, зрабіўся блізкі і дарагі. І іншыя, што ішлі ў бой поруч з ім, сталі ў гэтую хвіліну  блізкія і родныя, як ніколі”?
       Каму прысвяціў гэта апавяданне пісьменнік?
6. Як называецца нарыс І. Мележа. У якім ён перадае ваенную біяграфію танкіста?
7. Каму і ў якой аповесці належаць словы: “Які-небудзь год, і тут зноў пусцім машыны, больш, як да вайны. Электрастанцыю на Тур’і пабудуем… Добрае жаццё,Алена, будзе!”?
8. Аб якім герою і ў якім твора сказана: “Аднаго адразу пабачыш, а другога… і за год не зразумеешь”?
9. Прыгадайце нарысы І.Мележа. напісаныя ім у выніку паездкі ў краіны Еўропы.

10. Аб чыім чулым сэрцы піша І. Мележ у нарысе “Чулае сэрца”?

11. У якім апавяданні гаворыцца аб галоўным герою:
      “…тры месяцы таму назад яго прыслалі сюды, у гэты калгас. Старшыні пашанцавала на добрпага намесніка, і ён, Баклан, па прывычцы і далей жыў сваімі заслугамі, камандаваў Гаўрыльчыкам, - часта ездзіў гуляць у гора. Рыбу лавіць на Прыпяць.
Як яму было прыкра  і горка ў гэтую восеньскую ноч, калі ён пачаў перабіраць свае ўчынкі за апошнія два гады. Ён здзівіўся, што не заўважыў усяго гэтага раней”?

Вызначце адзін ці некалькі правільных адказаў

1.“Сэрца на далоні”-гэта раман:

1) сацыяльна-бытавы;    4) дэтэктыўны;

2) філасофскі;                  5) навукова-папулярны.

3) гістарычны;

2.Над раманам аўтар працаваў у:

1) 1982-1986 гг.;                4) 1960-1963 гг.;

2) 1958-1961 гг.;                5) 1976-1979 гг.

3) 1987-1990 гг.;

3.Структура твора сладаецца з наступнай колькасці раздзелаў:

1) 26;               4) 40;

2) 30;               5) 43.

3) 37;

4.Дзеянне ў пачатку рамана адбываецца:

1) ля Гомеля ў лясным масіве, дзе ў час  вайны знаходзіўся партызанскі атрад;

 2) ля адной з вескай бліз Мінска;

 3) у леснічоўцы пад Пясочнай Будай Церахоўскага раёна;

 4) у вёсцы Карма Добрушскага раёна;

 5) у Дзятлаўскім лясніцтве на супольна пабудаванай дачы.

 5.”Сэрца на далоні”-гэта твор пра

 1) партызанскую барацьбу ў ваколіцах Мінска;

 2) жыццё вёскі ў пасляваенны час;

 3) Мінскае падполле;

 4) узаемаадносіны чалавека і прыроды;

 5) барацьбу прадстаўнікоў творчай інтэлігенцыі  з захопнікамі ў гады вайны.

6.У цэнтры падзей рамана знаходзяцца героі:

1) Кірыла Шыковіч;     4 )Зося Савіч;

2) Антон Яраш;             5) доктар Савіч.

3) Сямён Гукан;

7.Сюжэтным центрам твора, вакол якога аб’яднаўваюцца ўсе падзеі, з’яўляецца

1) дзейнасць супрацоўніка абласной газеты Кірылы Шыковіча;

2) гісторыя хваробы Зосі Савіч;

3) XX з’езд КПСС;

4) справа доктара Савіча;

5) мінулае Гукана.

8.Сажань-гэта мянушка

1) Клаўдзіі Сухадол;       4) Яраша;

2) Шыковіча;                    5) Гукана.

3) Савіча;

9.Аднадумцамі Гукана з’яўляюцца

1) Сазоненка;                    4) Рагойша;

2) Гамбіцкі;                       5) Швагераў.

3) Тукала;

 10.Гукан у час вайны быў

1) журналістам;                4) падпольшчыкам;

2) разведчыкам;                5) санітарам.

3) сувязным;

 11.Сіла Гукана ў тым, што ён

1) вельмі начытаны чалавек;

2) валодае адміністрацыйнай уладай;

3) мае сувязі з прадстаўнікамі вышэйшых органаў улады;

4) мае слаўнае партызанскае мінулае;

5) з’яўляецца дэпутатам і мае недатыкальнасць.

 12.Гукан на Зосю ўзводзіць паклёп, бо

1) пабаяўся, што яго абвінавацяць у сувязях са “здраднікам” Савічам;

2) тая адмовілася стаць яго жонкай;

3) яна стаяла на шляху павышэння па службовай лесвіцы;

4) яе бацька перад вайной адмовіўся рабіць Гукану аперацыю на сэрцы;

5) яна не выканала ні аднаго яго даручэння ў час падпольнай барацьбы і ў пасляваенны час.

13.Гукан у рамане

1) бессардэчны кіраўнік, подлы чалавек, бюракрат,

2) крыху сентыметальны, прыпісвае сабе заслугі Савіча і зрабіў на гэтым службовую кар’еру;

3) кар’ерыст, валюнтарыст, нягоднік; старшыня гарвыканкама, фальсіфікатар падпольнай барацьбы ў горадзе ў час вайны;

4) увасабляе сістэму чыноўніцкай усёдазволенасці; двурушнік, нахабны; паспрыяў таму, што Зося была выслана ў Сібір;

5) увасабляе кансерватызм; прыстасаванец, дэмагог, нахрапісты;

6) ”з худым аскетычным тварам, глыбокімі вачамі і густымі сівымі брывамі ён нагадваў у профіль ястраба”; не ўмее спачуваць іншым.

 14.Больш поўнаму раскрыццю гуканаўшчыны ў творы спрыяюць

1) Тарасаў;                  4) Тукала;

2) Сазоненка;              5) Тужыкаў.

3) Рагойша;

15.Лёс Зосі пасля вайны вызначыў (вызначыла)

1) сяброўская дапамога Шыковіча;

2) сустрэча з Ярашам;

3) заява Гукана ў органы дзяржбяспекі;

4) мемуары Гукана;

5) знаходка архіўных дакументаў пра яе бацьку.

 16.Дата 16.10.1945 г. для Зосі Савіч стала лёсавызначальнай, таму што ў гэты дзень

1) ёй была зроблена Ярашам аперацыя на сэрцы;

2) яна вярнулася ў горад з Германіі, дзе прабыла каля двух год;

3) Гукан на яе напісаў данос;

4) рэабілітавалі яе бацьку і ў горадзе паставілі яму бюст;

5) яна назаўжды пакідае горад, каб уратаваць сям’ю Яраша, якога пакахала.

17.Запіскі (мемуары) Гукана пра падполле літаратурна апрацаваў

1) Яраш;                   4) Сербаноўскі,

2) Шыковіч;             5) Красоўскі.

3) Сыракваш;

 18.Шыковіч па прафесіі

1) журналіст;           4) доктар;

2) пісьменнік;           5) дзяржаўны служачы.

3) настаўнік;

 19.Кірыла Шыковіч у рамане

1) дзейсны і актыўны чалавек; чулы да людскога гора; настойлівы ў пошуках праўды,справядлівасці;

2) мае дапытлівы розум, вострую назіральнасць; таварыскі; па няведанні дапамагаў Гукану пісаць”мемуары”;

3) сучасны Дон Кіхот, таленавіты журналіст; не пазбаўлены недахопаў;

4) актыўна выступае за справядлівасць, дабіваючыся праўды; спагадлівы;

5) выявіў сябе даследчыкам старажытнай гісторыі.

 20.”... У інфекцыйнай бальніцы актыўна дзейнічала падпольная група… Кіраваў ёю доктар Савіч, які меў сувязь з камандзірам партызанскага атрада…” Такі вывад зрабіць Шыковічу дазволілі(дазволіла )

1) дапамога загадчыка партархіва Сыраквашы;

2) сустрэчы з маёрам дзяржбяспекі Сербаноўскім;

3) размовы з былой медсястрой Клаўдзіяй Сухадол;

4) факты і дакументы;

5) гутаркі з сакратаром гаркома Тарасавым.

 21.Антон Яраш у творы

1) шчыры,сумленны чалавек, захоўвае і цэніць законы продкаў;

2) інтэлігентная асоба; былы ўладзельнік падполля; самаадданы працаўнік; анархіст па ацэнцы Гукана;

3) ведае замежныя мовы; патрыёт; дэпутат гарсавета, высокамаральны чалавек;

4) хірург, вучоны, гуманіст; летуценнік, “ніколі не гуляе з жыццём”;

5) прафесіянал-хірург, дысцыплінаваны; высокі, стройны, прыгожы.

 22.Тарас-гэта прыёмны сын

1) Савіча;            4) Яраша;

2) Гукана;           5) Кушнера.

3) Шыковіча;

 23.Тарас у творы

1) сын павешанага фашыстамі аднаго з кіраўнікоў падполля;

2) прыёмны сын Шыковіча;

3) брыгадзір заводскай  брыгады кампартыі;

4) сакратар заводскай ячэйкі.

24Уся бядаў тым, што я нічога” не хачу” належаць:

1) Зосі;                  4) Тарасу;

2) Ніне;                 5) Славіку.

3) Машы;

 26.Варушыць мінулае, “варушыць мёртвых” Яраша прымусіла(прымусілі):

1) артыкул Шыковіча;

2) сведачанні Дымара і Швагерава;

3) сустрэча са сваёй выратавальніцай Зосяй Савіч;

4) дзеянні Гукана; яго адносіны да тых, з кім працуе;

5) Галіна Адамаўна і Валянціна Андрэеўна.

 27.Сцяпан Савіч у час фашысцкай акупацыі быў

1) галоўным урачом бальніцы;

2) адным з кіраўнікоў падполля;

3) сувязным партызанскага атрада;

4) паліцаем-здраднікам;

5) палявым санітарам.

28.У рамане аўтар стварае любоўны трыкутнік:

1) Шыковіч-Яраш-Гаецкая;

2) Валянціна Андрэеўна-Яраш-Гаецкая;

3) Славік-Тарас-Маша;

4) Яраш-Зося-Шыковіч;

5) Зося-Шыковіч-Гукан.

29.”Флюгерам”, па вызначэнні Кірылы Шыковіча, з’яўляецца:

1) Славік Шыковіч;               4) Васіль Грыбок;

2) Тамара Гаецкая;                5) Тарас Ганчарык.

3) Клаўдзія Сухадол;

 30.У творы аўтар стварыў вобразы кіраўнікоў, якія выклікаюць павагу. Да іх адносяцца:

1) сакратар гаркома партыі Тарасаў;

2) сакратар райкома партыі Красоўскі;

3) старшыня гарсавета Кушнер;

4) рэдактар газеты Жывіцкі;

5) сакратар гаркома камсамола Грыбок.

 31.У рамане ўздамаюцца праблемы:

1) служэння людзям; выхавання дзяцей; рэабілітацыі рэпрэсіраваных;

2) удзячнасці і чалавечнасці; праўды пра мінулае;

3) бацькоў і дзяцей; адказнасці за будучыню нацыі;

4) вернасці сваёй сям’і, сяброўству;

5) адказнасці чалавека за сябе і свае ўчынкі; станаўлення чалавека як асобы.

32.Раман “Сэрца на далоні” быў адзначаны:

1) прэміяй  Ленінскага камсамола ў 1975 г.;

2) Дзяржаўнай прэміяй Рэспублікі Беларусь у 1998 г;

3) Літаратурнай прэміяй імя І.Мележа ў 1986 г.;

4) Ленінскай прэміяй у 1981 г.;

5) Дзяржаўнай прэміяй БССР імя Якуба Коласа ў 1967 г.

Тэст 10 клас

1. Іван Шамякін на старонках газеты «Гомельская праўда» дэбютаваў як

а) паэт; б) празаік; в) драматург.

 2. Першыя празаічныя творы Івана Шамякіна былі прысвечаны

а) тэме вайны; б) тэме калектывізацыі; в) тэме інтэлігенцыі.

 3. Дзе адбываецца дзеянне аповесці «Гандлярка і паэт»? Адказ запішы.

4. Праз якія мастацкія адзнакі аповесці ў ёй рэалізуецца аўтарскі прынцып кантрасту (супрацьпастаўлення)? Адказ запішы.

 5. Наколькі магчыма да вобраза Вольгі Ляновіч далучыць паняцце «рамантык», а да вобраза Алеся — «рэаліст»?

а) Так, цалкам магчыма;

б) не, і Вольга, і Алесь — рэалісты;

в) Вольга і Алесь — рамантыкі;

г) наадварот, Вольга — рэаліст, Алесь — рамантык.

 6. Ці правільнае меркаванне: трагедыя Вольгі ў тым, што яна пакахала Алеся? Запішы сваю думку.

 7. Якія рысы характару і адзнакі светапогляду «належаць» Вользе Ляновіч?

а) Ідэалізм;

б) практыцызм;

в) палітычная абмежаванасць;

г) маральная просталінейнасць;

д) псіхалогія прыватнай уласнасці;

е) рамантычнае стаўленне да навакольнага свету;

ё) магчымасць чуць «тое, што чуюць нямногія'».

 8. «Непаўторная вясна» — гэта

а) першая, б) другая, в) трэцяя аповесць

пенталогіі «Трывожнае шчасце»?

 9. У аповесці «Непаўторная вясна»:

а) адлюстроўваецца даваеннае жыццё моладзі;

б) змаганне народа ў час вайны;

в) успрыманне жыцця маладымі героямі пасля ваенных выпрабаванняў.

 10. Хто з галоўных герояў аповесці з’яўляецца:

а) медыцынскім работнікам; б) студэнтам; в) настаўнікам.

 11. Ці правільнае наступнае сцвярджэнне: «Галоўная тэма аповесці «Непаўторная вясна» — шчырае і трапяткое каханне Пятра Шапятовіча да Сашы Траянавай»?

а) Так, правільнае; б) не.

 12. У чым бачыцца аўтабіяграфізм аповесці «Непаўторная вясна» і іншых частак, аб’яднананых пад агульнай назвай «Трывожнае шчасце»? Адказ запішы.

13. Галоўны герой аповесці «Непаўторная вясна»

а) хоча быць «як усе»;